Krem Warszawski śniadaniowy - Baton Warszawski, 190g

Orzechy laskowe

Orzech laskowy jest owocem leszczyny i dlatego obejmuje wszystkie orzechy pochodzące z gatunku Corylus, zwłaszcza orzechy z gatunku Corylus avellana. Orzechy laskowe mają cienką, ciemnobrązową skórkę, którą czasami usuwa się przed zjedzeniem.
Orzechy laskowe są używane do pieczenia i deserów, wyrobów cukierniczych do wyrobu pralin, a także w połączeniu z czekoladą do czekoladowych trufli i produktów takich jak tabliczki czekolady, kremy kakaowe z orzechów laskowych. Olej tłoczony z orzechów laskowych ma mocny aromat i używany jest jako olej spożywczy. Turcja jest największym na świecie producentem orzechów laskowych.
Orzechy laskowe są bogate w białko, tłuszcze jednonienasycone, witaminę E, mangan i wiele innych niezbędnych składników odżywczych. W 100 gramowej porcji surowe orzechy laskowe dostarczają 628 kilokalorii energii i są bogatym źródłem wielu niezbędnych składników odżywczych. Orzechy laskowe zawierają szczególnie duże ilości białka, błonnika pokarmowego, witaminy E, żelaza, tiaminy, fosforu, manganu i magnezu, wszystkie przekraczające 30 % dziennej zalecanej dawki. Zawierają równiez znaczne ilości kilku witamin z grupy B. W mniejszych, ale wciąż znaczących ilościach zawierają witaminę K, wapń, cynk i potas.
Orzechy laskowe są znaczącym źródłem całkowitego tłuszczu, stanowiąc 93 % dziennej dawki dziennej (w 100 gramach). Składnikami tłuszczów są tłuszcze jednonienasycone jako kwas oleinowy - 75 % całości, tłuszcze wielonienasycone głównie jako kwas linolowy - 13 % całości oraz tłuszcze nasycone, głównie jako kwas palmitynowy i kwas stearynowy - łącznie 7 % całości.

Wartości odżywcze w 100 gramach:

Miąższ kokosowy

Miąższ kokosowy - biała, mięsista część kokosa. Może być spożywany bezpośrednio lub jako dodatek w sałatkach, napojach, deserach i wypiekach. Miąższ kokosowy jest bogatym źródłem tłuszczu.

Wartości odżywcze w 100 gramach:

Inulina

Inuliny to grupa naturalnie występujących polisacharydów wytwarzanych przez wiele rodzajów roślin, najczęściej pozyskiwanych z cykorii. Inuliny należą do klasy błonnika pokarmowego znanego jako fruktany. Inulina jest używana przez niektóre rośliny jako środek do magazynowania energii i zwykle znajduje się w korzeniach lub kłączach.
Inulina to naturalny węglowodan obecny w ponad 36 000 gatunków roślin, w tym w agawie, pszenicy, cebuli, bananach, czosnku, szparagach, topinamburu i cykorii. Jest rozpuszczalna w wodzie.
Inulina została zatwierdzona przez FDA jako składnik zwiększający wartość błonnika pokarmowego w żywności. Może być używana jako zamiennik cukru, tłuszczu i mąki. Inulina zwiększa wchłanianie wapnia i prawdopodobnie magnezu, jednocześnie promując wzrost bakterii jelitowych. Inulina z cykorii pod względem żywieniowym jest uważana za formę rozpuszczalnego błonnika i czasami jest klasyfikowana jako prebiotyk. Ze względu na ograniczoną zdolność organizmu do przetwarzania fruktanów, inulina ma minimalny wpływ na poziom cukru we krwi i może potencjalnie mieć zastosowanie w leczeniu chorób związanych z poziomem cukru we krwi.

Olej kokosowy

Olej kokosowy (lub masło kokosowe) to jadalny olej pozyskiwany z miąższu i mleka orzechów kokosowych. Olej kokosowy jest białym tłuszczem stałym, topiącym się w temperaturze pokojowej około 25°C, po stopieniu jest klarowny. Nierafinowane odmiany mają wyraźny aromat kokosowy.
Olej kokosowy to 99 % tłuszczu, składającego się głównie z tłuszczów nasyconych - 82 % całości. 100 gramów oleju kokosowego dostarcza 892 kilokalorii. Połowa tłuszczu nasyconego zawartego w oleju kokosowym to kwas laurynowy (41,8 grama na 100 gramów całego składu), podczas gdy inne znaczące tłuszcze nasycone to kwas mirystynowy (16,7 grama), kwas palmitynowy (8,6 grama) i kwas kaprylowy (6,8 grama). Tłuszcze jednonienasycone stanowią około 6 % całkowitego składu, a wielonienasycone około 2 %. Olej kokosowy zawiera fitosterole.

Wartości odżywcze w 100 gramach:

Ksylitol

Ksylitol pozyskiwany jest z soku brzozy. Występuje naturalnie w niewielkich ilościach w śliwkach, truskawkach, kalafiorze i dyni. Ksylitol ma znikomy wpływ na poziom cukru we krwi, ponieważ jest metabolizowany niezależnie od insuliny. Ksylitol jest wchłaniany wolniej niż sacharoza i dostarcza 40 % mniej kalorii niż taka sama masa sacharozy. Ksylitol ma mniej więcej taką samą słodkość jak sacharoza, ale jest słodszy niż podobne związki, takie jak sorbitol i mannitol. Ksylitol jest wystarczająco stabilny, aby można go było stosować do pieczenia, ale ponieważ ksylitol i inne poliole są stabilne termicznie, nie karmelizuje tak jak cukry.

Erytrytol

Erytrytol jest alkoholem cukrowym (poliolem), stosowanym jako dodatek do żywności i substytut cukru. Występuje naturalnie. Erytrytol jest w 60-70 % tak słodki jak cukier stołowy, ale jest całkowicie bezkaloryczny i nie wpływa na poziom cukru we krwi ani nie powoduje próchnicy.
Erytrytol został odkryty w 1848 roku przez szkockiego chemika Johna Stenhouse'a. W 1950 roku został znaleziony w melasie czarnej, która była fermentowana przez drożdże i został skomercjalizowany jako alkohol cukrowy w latach 90-tych w Japonii. Erytrytol występuje naturalnie w niektórych owocach i sfermentowanej żywności. Wytwarzany jest z glukozy poprzez fermentację z drożdżami Moniliella pollinis.
W organizmie większość erytrytolu jest wchłaniana do krwiobiegu w jelicie cienkim, a następnie w większości wydalana w postaci niezmienionej z moczem. Erytrytol nie ma wpływu na poziom cukru i insuliny we krwi i dlatego stanowi bezpieczny substytut cukru dla diabetyków. Erytrytol jest przyjazny dla zębów - nie jest metabolizowany przez bakterie jamy ustnej, więc nie przyczynia się do próchnicy. Ponadto erytrytol, podobnie jak ksylitol, działa antybakteryjnie na bakterie paciorkowców, zmniejsza płytkę nazębną i chroni przed próchnicą.